Another Green World

Utopijna wizja świata na Another Green World idzie w parze z niecodzienną muzyką. Brian Eno znany z kreowania abstrakcyjnych obrazów, po raz kolejny zafundował słuchaczom album złożony ze zwykłych piosenek. Chociaż sformułowanie "zwykłych" będzie obrazą dla ich autora. Ciśnie się na usta słowo niezwykłych, bo niejednokrotnie Brian Eno wykracza poza tę niewidzialną granicę. Mając na uwadze eksperymenty z muzyka tła, stara się ją zaadaptować w świat popu. Co może powstać z takiej hybrydy? Rzecz jasna avant pop, przystępny dla mas, a mimo tego dosyć wysublimowany i ambitny. Utwory nabierają tu jakiejś widmowej oprawy, delikatnej i ciepłej. Pojawiają się znakomici goście, stary kumpel i lider King Crimson, gitarzysta Robert Fripp. Jest i perkusista grupy Genesis, Phil Collins. Ale rzecz jasna nie mają oni większego wpływu na to, co wymyślił Brian Eno. A ten starał się nadać tym kompozycjom jak najbardziej przystępną formę, nie rezygnując z dźwiękowych poszukiwań. I tak The Big Ship kusi zapadającą w pamięć melodią, podobnie jak urocza kompozycja I'll Come Running. Żelazny klasyk avant popu, w którego budowaniu Brian Eno miał niemały udział. Po latach Another Green World nadal smakuje wybornie.

R. M.