Iter Meum

Reminiscencja na temat klasycznych idei muzyki elektronicznej z początku lat osiemdziesiątych, wspomnienie pierwszych cyfrowych metod realizacji, przywołanie i wskrzeszenie starych motywów muzycznych w nowej odsłonie przez uczestnika i świadka tamtych czasów twórczości, ówczesnego członka Tangerine Dream - takie zamierzenia Johannes Schmoelling przyjął dla swojego nowego albumu solowego Iter Meum. Faktycznie słyszymy wspaniale klasyczne syntezatorowe brzmienia, rozpoznać można ograne rozwiązania melodyczne, kompozycyjne i aranżacyjne. Jednocześnie cyfrowa precyzja realizacyjna gra tu pierwsze skrzypce, nie uświadczymy nawet prób udawania prawdziwej analogowości. Schmoelling wydaje się nie lubić dłuższych zatrzymań nad atmosferą czy motywem, treść kolejnych utworów zmienia się szybko i dość gwałtownie, nie raz przechodząc przez kilka chwil zadumy i sekcji rytmicznych w ciągu kilku minut. Być może jest to wyraz wspomnianej chęci przedstawienia wspomnień dawnych czasów, których jest zwyczajnie dość dużo. Daje to w rezultacie album bardzo dynamiczny, urozmaicony i z pewnością dla wielu słuchaczy atrakcyjny. Słucha się tego niczym koncert, zaprojektowany pod angażowanie i ekscytowanie odbiorców, o ile są tam by szukać w muzyce rozrywki, ale niekoniecznie z zamiarem odpoczynku i oddania się wodzom wyobraźni. Z odpowiednią zatem świadomością wobec oczekiwań, do wysłuchania płyty zachęcam.