Prisms

Amerykański elektronik, niczym tytułowe pryzmaty, spogląda przez nie i maluje wielobarwne struktury. Pionier elektroniki sekwencyjnej w Ameryce, próbował przeszczepić na jej grunt brzmienia zgoła europejskie. Wydany oryginalnie w 1981r album Prisms, może być doskonałym przykładem, jak Garrison czuł ową stylistykę. Nie brak odniesień do klasyków gatunku. Inspiracje twórczością Tangerine Dream, Klausa Schulze czy Jean Michel Jarre'a, są tu doskonale słyszalne. Z owych kawałków, Garrison buduje jednolite, soczyste brzmienia. A te utkane z analogowych barw i sekwencyjnych przebiegów, przydają mocy i soczystości jego muzyce. Można uznać Prisms, jako jedną z najważniejszych płyt jakie pojawiły się na elektronicznej scenie w USA. Reedycja tego albumu zawiera jednak zmiany w porównaniu z oryginałem. Zamiast ośmiu kompozycji jakie znalazły się na winylu, w reedycji tych utworów jest dziesięć. Pominięto też trzeci na płycie Discovery, jak i zmieniono kolejność kompozycji. W tym wypadku może to nieco irytować, wielu chciało by posłuchać płyty w niezmienionej wersji i trudno zrozumieć to posunięcie. Mimo tego "Pryzmaty" świecą feerią kolorowych barw i cieszą nadal ucho.

R. M.