Core

Album ten obrazuje muzyczne oblicze Roacha przełomu wieków. Muzyka tego artysty niezmiennie ewoluuje. To już zupełnie inna muzyka niż ta z Artifacts czy Origins. Na tych płytach wszelkie rytmy i pulsacje tworzone były przez instrumentarium naturalne (bębenki uderzane dłońmi, flety, didgeridoo czy grzechoczące koraliki)) Natomiast na Core te zadania przejęły instrumenty tworzące dźwięki sztucznie. Na tym zabiegu nie straciła wymowa muzyki Roacha. Core to udana próba refleksji nad współistnieniem przyrody z cywilizacją człowieka. Jest to także próba wskazania człowiekowi miejsca duchowych wartości w erze komputerów. W tej muzyce (podobnie jak i na innych płytach Roacha bardzo ważną rolę odgrywa światło. Świetliste tła do pulsacji budują na Core bardzo pięknie różne syntezatory. Tła te ustawione w nieco dalszym planie tworzą wrażenie pewnej odległości.Powstaje przestrzeń. Roach tworzy te zabiegi także na innych swoich płytach. Niczym malarz tworzy muzyczne, ruchome obrazy. Roach to prawdziwy mistrz w swoim gatunku.