The Uncertainty Priniciple

Ian Boddy, na albumie The Uncertainty Principle z 1993 r., prezentuje fuzję dynamicznej, tanecznej i melodyjnej elektroniki z przestrzennymi i spokojnymi pasażami oraz wyciszonym i ascetycznym ambientem. Brzmi znajomo -gdzieniegdzie słychać nawiązania do twórczości Jean Michel Jarre'a. Na album składa się 13 kilkuminutowych fragmentów, tworzących jedną spójną opowieść. Z pewnością najciekawszymi i zapamiętywalnymi częściami materiału, są te melodyjne, taneczne o piosenkowym charakterze (Chromazone, Space Cadet, Cassiopeia?s Dream, Supernova, Beyond the event horizon). Z kolei, w tytułowym, podzielonym na trzy części utworze, Ian Boddy serwuje sekwencyjną elektronikę w stylu Berlin school. Wszystko to sprawia, że The Uncertainty Principle jest dobrym albumem, godnym polecenia fanom analogowej elektroniki, lubiącym muzyczną podróż nie tylko po spokojnych kosmicznych przestrzeniach, ale również tanecznych rubieżach wszechświata. W 2020 r. ukazało się wznowienie albumu, poszerzone o dodatkowy utwór, a raczej blisko dwudziestominutowy zapis koncertu z KLEM Dag z 1993 r. Ten live, to zapis w pigułce tego co można usłyszeć na podstawowym The Uncertainty Principle.

M.Ś.